با توجه به دیرینگی حضور انسان های ابزار ساز در خراسان در حدود ۸۰۰ هزار سال پیش،وسعت پهنه خراسان، موقعیت خاص جغرافیائی و نقشی که خراسان و خراسانیان در عرصه اسطوره و تاریخ ایران ایفا کرده اند ، گوئی چنانکه باید و شاید این سرزمین بر سپهر تاریخ، برجسته نشده است. دلائل این امر را شاید در دو امر بتوان جستجو کرد اول این که در گذشته مراکز قدرت و سیاست بیشتر در جنوب و جنوب غرب ایران متمرکز بوده و نام و آوازه خراسان در متون کهن میان رودان و رم و یونان کمتر آمده است و دیگر این که در یکصد سال اخیر هم تحقیقات و مطالعات باستان شناسی بیشتر به همان نواحی جنوب و جنوب غرب اختصاص یافته و معدود برنامه های جامع کاوش و پژوهش باستان شناسی در خراسان صورت گرفته است.

با این وجود فراوانی زیستگاه های کهن در سرتاسر خراسان، عبور پدیده مهم اقتصادی و فرهنگی راه ابریشم از خراسان، وجود شاهکار  های فنی و اقتصادی مانند نخستین قنات در گناباد به عنوان بنیان گذار تمدن قناتی در جهان و آثار علمی مکتوب خیل عظیم اندیشمندان خراسانی و وجود انبوه اشیاء منقول مکشوفه از تپه ها و محوطه های باستانی خراسان در موزه های ایران و جهان نشانه های بارز حضور پر رنگ خراسان در صحنه تاریخ پر فراز و نشیب جهان بوده و امروزه ایجاب می کند که در مجامع و محافل علمی پژوهشگران و اندیشمندان بیش از پیش سهم خراسان و خراسانیان را در شکل گیری و ارتقای فرهنگ و تمدن بشری جستجو کنند. با طرح چنین فرضیه ای به عنوان یک شهروند خراسانی در سال ۱۳۹۵ طرح یک نهاد علمی_فرهنگی_ پژوهشی با عنوان «مؤسسه فرهنگی پژوهشی کهن بوم خراسان» تهیه و با تأیید و پشتیبانی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان رضوی در قالب شرکت سهامی خاص به نام «شرکت تاریخ پژوهان کهن بوم خراسان »به ثبت رسید و از سال ۱۳۹۶ فعالیت های فشرده پژوهشی را در دو بخش تئوری و میدانی آغاز کرد که اکنون نیز با موفقیت ادامه دارد.